osłupienie — n I 1. rzecz. od osłupieć. 2. «zaskoczenie, oszołomienie, zdumienie» Śmiała propozycja wprawiła ją w osłupienie. Twarz jego wyrażała osłupienie. 3. med. psych. «stan całkowitego lub częściowego zahamowania wszystkich czynności psychicznych, przy… … Słownik języka polskiego
osłupienie — Nie móc wyjść z osłupienia zob. wyjść 6 … Słownik frazeologiczny
drętwica — ż II, DCMs. drętwicacy, blm med. → osłupienie ∆ Drętwica karku «sztywność karku, charakterystyczny objaw występujący w przebiegu nagminnego zapalenia opon mózgowych; także choroba, w której występuje ten objaw» … Słownik języka polskiego
epatować — ndk IV, epatowaćtuję, epatowaćtujesz, epatowaćtuj, epatowaćował, epatowaćowany książk. «wywoływać wielkie wrażenie; wprawiać w podziw, w osłupienie; oszałamiać, zadziwiać, zdumiewać» Epatować widzów wspaniałą grą. Miasto epatowało… … Słownik języka polskiego
katatoniczny — przym. od katatonia Osłupienie, podniecenie katatoniczne … Słownik języka polskiego
ogłupienie — n I 1. rzecz. od ogłupieć. 2. «utrata rozsądku, zdolności rozumowania, myślenia, utrata przytomności umysłu; zgłupienie, osłupienie» Całkowite, zupełne ogłupienie. Stan, stopień ogłupienia … Słownik języka polskiego
stupor — m IV, D. u, Ms. stupororze; lm M. y med. psych. → osłupienie w zn. 3 ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
wprawić — dk VIa, wprawićwię, wprawićwisz, wpraw, wprawićwił, wprawićwiony wprawiać ndk I, wprawićam, wprawićasz, wprawićają, wprawićaj, wprawićał, wprawićany 1. «umocować, osadzić coś w czymś, obsadzić w ramę, w oprawę» Wprawić oczko do pierścionka.… … Słownik języka polskiego
zamurować — Zaszokować, zaskoczyć, lub zadziwić, zwłaszcza tak, że ktoś milknie; wprawić w osłupienie Eng. To shock, surprise, overwhelm, and especially make someone speechless … Słownik Polskiego slangu
zatkać — Zaszokować, zaskoczyć, lub zadziwić, zwłaszcza tak, że ktoś milknie; wprawić w osłupienie Eng. To shock, surprise, overwhelm, and especially make someone speechless … Słownik Polskiego slangu
